Ελλάδα και Ιταλία, έρμαια των συμφερόντων που εκπροσωπούν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών
Προ ημερών, ο Ματέο Ρέντσι τα «έχωσε» χοντρά στους γραφειοκράτες των Βρυξελών: «δεν υποφέρονται πια οι τεχνοκράτες, οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει σχέση με τους πολίτες», είπε κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε πολιτικό ακροατήριο. Και πρόσθεσε ότι το κόμμα του θα ζητήσει «τη διεξαγωγή ανοιχτής ψηφοφορίας με τη συμμετοχή των πολιτών για την εκλογή του διαδόχου του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στην προεδρία της Κομισιόν».
«Φέξε μου και γλίστρησα…», είναι η λαϊκή απάντηση: «μέχρι το 2019 που τελειώνει η θητεία του Γιούνκερ, είναι αμφίβολο αν θα υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και Ευρωπαϊκή επιτροπή, ώστε να υλοποιηθεί το… όραμα του Ιταλού για δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο της Κομισιόν»!.. Μια διάχυτη αίσθηση πεσιμισμού για το μέλλον βασιλεύει στο ευρωπαϊκό σύμπαν. Αίσθηση που, ασφαλώς, εδράζεται και στην αφορμή που προκάλεσε το ξέσπασμα του Ματέο Ρέντζι κατά των γραφειοκρατών της Κομισιόν. Το γεγονός, δηλαδή, ότι «η Ευρώπη μοιάζει να έχει περιορισθεί σε ένα σύνολο αριθμών, περιορισμών και παραμέτρων». Όχι μόνο στο πεδίο διαχείρισης της οικονομικής κρίσης , αλλά και στο προσφυγικό ζήτημα, απέναντι στο οποίο, «στη φάση αυτή, η Ευρώπη βρίσκεται υπό την ομηρία του φόβου…»
Επιτροπή συμφερόντων
Το χειρότερο είναι ότι αυτός ο «φόβος» (που μπορείς να τον πεις και ξενοφοβία) δεν διακατέχει μόνο τους γραφειοκράτες των Βρυξελών, αλλά και την πολιτική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης – το μεγαλύτερο μέρος της, τόλμησε να «αποκαλύψει» ο Ματέο Ρέντσι: «σε αυτό (σ. σ: στην ομηρία του «φόβου» που μπορείς να τον πεις και ξενοφοβία) δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε σοσιαλιστές και μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος», και μάλιστα, «οι σοσιαλιστές των πρώην ανατολικών χωρών είναι πιο σκληροί από τα μέλη της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς των ίδιων κρατών»…
«Πρέπει, όμως, να ξαναδώσουμε ζωή στο… ευρωπαϊκό όραμα», είπε, κλείνοντας την ομιλία του, ο Ιταλός πρωθυπουργός, για να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Αφού και το παρδαλό κατσίκι γνωρίζει ότι, για να «ξαναδώσουμε ζωή στο Ευρωπαϊκό όραμα», πρέπει να γκρεμίσουμε το ετοιμόρροπο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, αλλιώς θα πέσει να μας πλακώσει• να το ξαναχτίσουμε απ’ την αρχή, ξεκινώντας από το πιο διεφθαρμένο τμήμα του οικοδομήματος, την Κομισιόν: από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, εν γένει, που «δίνουν εξοργιστικά μεγάλη σημασία στη γραφειοκρατία, εις βάρος της πολιτικής εξουσίας», όπως αναφέρει ένα εξαιρετικά αποκαλυπτικό δημοσίευμα της Monde Diplomatique.
Διότι, καθώς οι κοινοτικοί υπάλληλοι που στελεχώνουν την Κομισιόν παρεμβαίνουν σε όλα τα στάδια της διαδικασίας λήψης των αποφάσεων, «προσελκύουν την προσοχή των λόμπι. Έτσι, ελλείψει συγκεκριμένων κανόνων στις Βρυξέλες, παρατηρείται αύξηση των κρουσμάτων σύγκρουσης συμφερόντων, τόσο μεταξύ των ευρωβουλευτών όσο και των Επιτρόπων…».
Άμεση διαπλοκή!..
Παρατηρείται επίσης, η ανάπτυξη μιας διαπλοκής συμφερόντων, μπροστά στην οποία η δικιά μας, η εντόπια διαπλοκή, ωχριά• γιατί η διαπλοκή των γραφειοκρατών των Βρυξελών είναι ξεδιάντροπα άμεση. Και ξετσίπωτα διαφανής: ο… εντιμότατος πρόεδρος της Κομισιόν, ας πούμε, του οποίου το αμαρτωλό παρελθόν συγκαλύπτεται από ένα ντεμέκ φιλελληνικό παρόν, εμπιστεύτηκε τη θέση του αρμόδιου για ζητήματα ενέργειας και κλίματος Επιτρόπου στον Μιγκουέλ Αρίας Κανέτ, πρώην πρόεδρο της πετρελαϊκής εταιρείας Petrologis Canarias). Με την ίδια πίστη, στη θέση του Επιτρόπου για την ενοποίηση των χρηματαγορών τοποθετήθηκε ο Τζόναθαν Χιλ, πρώην λομπίστας στον τομέα της βιομηχανίας, στη θέση του Επιτρόπου για τις οικονομικές και χρηματοοικονομικές υποθέσεις ο Πιέρ Μοσκοβισί, ο οποίος διετέλεσε αντιπρόεδρος του «Κύκλου της Βιομηχανίας», ενός λόμπι των βιομηχάνων, Επίτροπος για την έρευνα ο Κάρλος Μοέντας, πρώην στέλεχος της τράπεζας Goldman Sachs, κλπ, κλπ…
Λοιπόν, «δεν υποφέρονται πια», όπως είπε στο ξέσπασμά του ο Ιταλός πρωθυπουργός. Όχι επειδή «δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει η σχέση με τους πολίτες» - όχι μόνον. Ούτε επειδή «βλέπουν την Ευρώπη σαν ένα σύνολο αριθμών, περιορισμών και παραμέτρων». Και βέβαια, σε καμιά περίπτωση επειδή «βρίσκονται υπό την ομηρία του φόβου». Αυτό κανένας δεν το πιστεύει, ούτε καν ο… Κυριάκος Μητσοτάκης…
Είναι νωπή η αποκάλυψη της πρακτόρικης κίνησης του Ντομπρόβσκις, να διοχετεύσει στα ευρωπαϊκά όργανα (και στον Τύπο) «συμπεράσματα της επιτροπής αξιολόγησης της φύλαξης των Ελληνικών συνόρων», που έθεταν, υποτίθεται, θέμα… εξόδου της χώρας μας από την Σένγκεν. Μα παραμένουν θολές οι ακριβείς σκοπιμότητες της μεθόδευσης ενώ διαρρέονται φήμες ακόμα και για κλείσιμο των συνόρων. Καμιά εμπιστοσύνη στους γραφειοκράτες των Βρυξελών. Ούτε στην οικονομία, ούτε στο προσφυγικό: το πιο διεφθαρμένο τμήμα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος είναι η Κομισιόν.
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου