Κεντροδεξιά με Μπαλτάκο γίνεται;

Ο Σαμαράς φοβάται … «ατύχημα». Και προκειμένου να διασωθεί πορεύεται στο δρόμο που χάραξε ο Βενιζέλος

Μη βλέπετε που κάνει τον καμπόσο. Που βγαίνει και, κομπάζοντας, μοιράζει τη μαρμίτα των κλεψιμαίικων (το… πλεόνασμα του «πλεονάσματος») στα πλέον εξαθλιωμένα θύματα της μεγάλης ληστείας που ο ίδιος διέπραξε. Ο Σαμαράς φοβάται. Φοβάται ότι το «ατύχημα» έρχεται, ότι μπορεί πια να συμβεί από στιγμή σε στιγμή:
 
- Από μέρα σε μέρα, καθώς η ισχνή πλειοψηφία (των τριών βουλευτών) που τον συντηρεί ως πρωθυπουργό της χώρας απειλείται από την αυξανόμενη πειθαρχική αμφιθυμία (με υπερέχουσα την τάση ανυπακοής) των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Αλλά και πολλών δικών του.
 
- Από μήνα σε μήνα, ιδιαίτερα τον μεθεπόμενο. Και συγκεκριμένα στις 25 Μαΐου, λίγο μετά τη… δύση του ήλιου, στις 20:36 μ.μ. ακριβώς: είναι η ώρα που ανοίγουν οι κάλπες των ευρωεκλογών και αρχίζει η καταμέτρηση των ψήφων. Και ο Σαμαράς φοβάται ότι την ώρα αυτή οι πιθανότητες να συμβεί το «ατύχημα» αυξάνονται κατά επτά ποσοστιαίες μονάδες. Όσο, σύμφωνα με τους εκλογολόγους συμβούλους του, θα προηγηθεί της Νέας Δημοκρατίας ο ΣΥΡΙΖΑ!..
 
Διευκρινίζουμε, για τους πολιτικά αφελείς, ότι το λήμμα «ατύχημα» στη μνημονιακή διάλεκτο σημαίνει εθνικές εκλογές∙ με μέγιστο τον κίνδυνο ανάδειξης μιας αντισυστημικής κυβέρνησης και την απώλεια της μνημονιακής – συστημικής «σταθερότητας», που εξασφαλίζουν οι κυβερνήσεις των προθύμων. Στην περίπτωση μας, η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου...
 
Κεντροδεξιός… εκσυγχρονισμός

Στεγνά δημοσιογραφικά τώρα: σύμφωνα με πληροφορίες από το πρωθυπουργικό περιβάλλον ο Αντώνης Σαμαράς φοβάται συντριβή της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εθνικές εκλογές, οψέποτε γίνουν αυτές, πολύ περισσότερο αν προκληθούν από «πτώση» της κυβέρνησης. Είτε αυτή προέλθει από «αντιμνημονιακές» ψήφους αυτοσυντήρησης βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, είτε εκβιαστεί υπό την πίεση μιας συντριπτικής διαφοράς με τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές.
 
Το δεύτερο θεωρείται πιθανότερο: οι εκλογομάγειρες του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, με εργαλεία μια σειρά κρυφών δημοσκοπήσεων για τις ευρωεκλογές, προβλέπουν ένα απελπιστικό (για τη συνέχεια της Νέας Δημοκρατίας του Αντώνη Σαμαρά) εκλογικό αποτέλεσμα: «στην καλύτερη περίπτωση η υστέρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ θα κυμαίνεται 5 – 7 μονάδες», προειδοποιούν.
 
Ο Σαμαράς φοβάται. Ωστόσο έχει έτοιμη, ήδη, την «απολογία» του σε περίπτωση μετεκλογικής εσωκομματικής αμφισβήτησης: «φταίει η καταλυτική επίδραση της κρίσης στο πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα στα κόμματα που τη διαχειρίστηκαν», όμως «το ΠΑΣΟΚ διαλύθηκε, εμείς αντέξαμε». Και, τι άλλο, ετοιμάζει… άνοιγμα προς το κέντρο: έναν «μεταμνημονιακό κεντροδεξιό εκσυγχρονισμό», όπως λένε κάποιοι συνεργάτες του, με αλλαγή ονόματος και «μια θεαματική προσθήκη εξωκοινοβουλευτικών, κυρίως, ονομάτων από το χώρο του παραδοσιακού κέντρου και της λαϊκής δεξιάς»…
 
«Κεντροδεξιά με Μπαλτάκο και Φαήλο γίνεται;» ρώτησα τον πληροφοριοδότη μου. «Στα κεσάτια όλα γίνονται», μου απάντησε με νόημα. Κάνοντάς με να θυμηθώ εκείνο το τραγελαφικό… αριστεροδέξιο άνοιγμα του Γιωργάκη, με Στέφανο Μάνο, Ανδριανόπουλο, Ανδρουλάκη και Δαμανάκη. Που έστειλε τη Ν.Δ στην κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ πέντε μονάδες πίσω…

Οι «χώροι» απέμειναν… ακατοίκητοι

«Έβγαλε τη χώρα απ’ τη κρίση και ξέχασε τους Έλληνες μέσα», σάρκαζε ένας θυμόσοφος φίλος τον σχετικό δημόσιο κομπασμό του Σαμαρά την ημέρα που κατέληξε στην συμφωνία με την τρόικα. Ε, λοιπόν, στην προκειμένη περίπτωση, την πολιτική χωροταξία δηλαδή του τύπου Κεντροδεξιά – Κεντροαριστερά, συνέβη το αντίθετο: έφυγαν οι «κεντροαριστεροί» απ’ την Κεντροαριστερά και οι «κεντροδεξιοί» απ’ την Κεντροδεξιά κι άφησαν τους «χώρους»… ακατοίκητους.
 
Θέλω να πω ότι στη σημερινή Ελλάδα δεν υπάρχουν «πολιτικοί χώροι» του τύπου «κεντροαριστερά» και «κεντροδεξιά» γιατί δεν υπάρχουν πια κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί Έλληνες, δεν υπάρχει καν η διαχωριστική γραμμή που χώριζε τη «μεσαία τάξη» από την «εργατική τάξη». Δεν υπάρχουν παρά μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πλούσιοι και βολεμένοι και μερικά εκατομμύρια πτωχοί, νεόπτωχοι και πτωχευμένοι Έλληνες: οι πρώτοι είναι οι «συστημικοί – μνημονιακοί», ο συρικνωμένος προνομιακός χώρος της Νέας Δημοκρατίας του Σαμαρά. Οι άλλοι, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι οι «αντισυστημικοί – αντιμνημονιακοί», ο διευρυμένος προνομιακός χώρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός είναι ο βασικός κοινωνικός και εκλογικός σχηματισμός (δεν λέω συσχετισμός) των Ελλήνων της κρίσης.
 
Τώρα ο Σαμαράς φοβάται το… «ατύχημα». Δίκιο έχει. Αλλά προκειμένου να σωθεί πορεύεται – και συμπαρασύρει και τη Ν.Δ. – στο δρόμο που χάραξε ο Βενιζέλος: «κεντροαριστερά» ο ένας, «κεντροδεξιά» ο άλλος. «Ελιά» ο ένας, «Νέα Ελλάδα»* ο άλλος.
 
Είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή στην κεντρική πολιτική σκηνή∙ γιατί είναι ένας «δρόμος» εκτός τόπου και χρόνου, εκτός της κοινωνικής μας πραγματικότητας.

* «Νέα Ελλάδα» φημολογείται ότι θα βαφτιστεί, η «κεντροδεξιά» του Σαμαρά.

Νίκος Τσαγκρής