19 Δεκεμβρίου 2013

Ο Σόϊμπλε και η «επανίδρυση»


Η παράταση της Υπουργικής θητείας του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε προοιωνίζεται το τέλος του ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού. Εκτός κι αν επικρατήσει η ιδέα της επανίδρυσης

 Η παραμονή του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε στο υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας (που είναι και το υπουργείο Οικονομικών της Ε.Ε.) σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από τον Ελληνικό και διεθνή Τύπο. Αλλά ανεπαρκώς. Μόνο στο επίπεδο των δημοσιονομικών συνεπειών του γεγονότος: «η δημοσιονομική πειθαρχία στις χώρες της ευρωζώνης θα ενταθεί», «οι πολιτικές της λιτότητας θα οξυνθούν», «η έξοδος από την κρίση θα καθυστερήσει». Τέτοιες προσεγγίσεις…

Ωστόσο, μια γνωστική, εντός πολιτικού χώρου και χρόνου, αξιολόγηση του γεγονότος, οφείλει να το ντύσει με την τραγικότητα που του αρμόζει: ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε δεν είναι ένα τυχαίο πολιτικό πρόσωπο, είναι ο βασικός εκφραστής της διάβρωσης της ευρωπαϊκής κουλτούρας από το σαράκι των ΗΠΑ. Και η παράταση της παραμονής του στην γερμανική κυβέρνηση προοιωνίζεται την οριστική κατάρρευση του ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού. Το οριστικό τέλος της Ευρώπης του κοινωνικού κράτους, της Ευρώπης της αλληλεγγύης, της Ευρώπης της ισοτιμίας…

Ο πρωτοπόρος της διάβρωσης

Ας θυμηθούμε: όλα αρχίζουν τότε που η πολιτική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης άρχισε να παίρνει στα σοβαρά εκείνη την μπούρδα του Μπους για «πόλεμο του δυτικού κόσμου κατά της τρομοκρατίας»…

«Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι μια αμερικανική προσφορά στη δυτική κουλτούρα», απάντησε αμέσως ο διορατικός Νόαμ Τσόμσκι, προβλέποντας το κακό. Και πριν αλέκτωρ φωνήσαι, ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε (υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας τότε) πρώτος μεταξύ των Ευρωπαίων κυβερνητικών παραγόντων, ανταποκρίθηκε στην αμερικανική… προσφορά: πρότεινε την επαναφορά της θανατικής ποινής στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Το μόνο που δεν εξήγησε ήταν εάν θα επέλεγε ο ίδιος τις περιπτώσεις των εγκλημάτων (ή των εγκληματιών;) που θα τιμωρούνται με θανατική ποινή ή θα άφηνε την λεπτή αυτή αποστολή στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.

Το γεγονός ότι ένας Ευρωπαίος κυβερνητικός αξιωματούχος προτείνει την εισαγωγή της θανατικής ποινής στο ποινικό Δίκαιο μιας χώρας – μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι, από μόνο του, ένα γεγονός που προσβάλει βάναυσα την παραδοσιακά ανθρωποκεντρική ευρωπαϊκή πολιτική κουλτούρα. Πολύ περισσότερο που ο Σόϊμπλε δεν έμεινε εκεί, πρότεινε ακολούθως την εφαρμογή της αμερικανικής νομοθεσίας για θέματα τρομοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επειδή «το κράτος Δικαίου που λειτουργεί στην Ευρώπη είναι ανίκανο να αντιμετωπίσει νέες απειλές, όπως η τρομοκρατία». Κόλαφος!.. Και ορυμαγδός αντιδράσεων από τον προοδευτικό Τύπο και τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Η διαλυτική συνθήκη της Λισσαβόνας

Αλλά η αναμενόμενη ομοβροντία αντιδράσεων της ευρωπαϊκής κυβερνητικής ηγεσίας δεν ήρθε ποτέ. Αντίθετα, οι εντός και εκτός Γερμανίας, κυβερνητικές αντιδράσεις στην πρόκληση Σόϊμπλε υπήρξαν από ανύπαρκτες έως.. θετικές. Ενώ τα κορυφαία στελέχη του CDU εξέφρασαν τη στήριξή τους στον υπουργό Εξωτερικών. Σκέτη θλίψη …

Το τραγικό είναι ότι αυτή ήταν μόνο η αρχή. Σταδιακά εκδηλώνεται μια σειρά συντεταγμένων πράξεων διάβρωσης του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος, μια συστηματική ακολουθία αποδομητικών «μεταρρυθμίσεων». Αποκορύφωμα η συνθήκη της Λισσαβόνας (2007) που αποκαθηλώνει θεμελιώδεις ευρωπαϊκές πολιτικές και πολιτισμικές αρχές∙ μεταλλάσσοντας σταδιακά, την Ευρωπαϊκή Ένωση σε ένα αμερικανικού τύπου καθεστωτικό υβρίδιο – υποχείριο της κυρίαρχης οικονομικής ελίτ. Με την ευγενική φροντίδα της Γερμανίας και των Βορείων συμμάχων της και χορηγό την οικονομική κρίση.

Κεντρικός τοποτηρητής και πολιτικός εκφραστής αυτού του «καθεστώτος», ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε. Ο οποίος παραμένει υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και στη νέα κυβέρνηση, προφανώς για να συνεχίσει το έργο του. Ως το Ευρωπαϊκό τέλος..

 Η ιδέα της επανίδρυσης

Πραγματικά τώρα, το μόνο που μπορεί να αποσοβήσει το τέλος, θα ήταν μια απόπειρα «επανίδρυσης της Ευρώπης». Κι ας φαντάζει ως απίθανος στόχος, ας ακούγεται ως ιδέα πομπώδης, ή υπερφίαλη, ή ουτοπική, ακόμα και επικίνδυνη, αναλόγως του πολιτικού χρωματισμού των αυτιών που την υποδέχονται…

Προσωπικά την αντιλαμβάνομαι ως μια εξαιρετικά τολμηρή ιδέα, όπως πρέπει να είναι οι ιδέες και οι στόχοι μιας σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς: «η Ευρώπη που οικοδόμησαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των κυρίαρχων δυνάμεων της λαϊκής Δεξιάς και της Σοσιαλδημοκρατίας δεν έχει καμία σχέση με την Ευρώπη των κοινών οραμάτων της αλληλεγγύης και της προόδου», είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στη Μαδρίτη. Και πρόσθεσε: «μια νομισματική ένωση που διαιρεί τα κράτη της, διαιρεί τις κοινωνίες των κρατών της, αυξάνει την ανεργία, τη φτώχεια και την κοινωνική πόλωση, ή θα επανιδρυθεί ή θα καταρρεύσει»…

Ακριβώς: η Ευρωπαϊκή Ένωση, εάν δεν επανιδρυθεί, θα καταρρεύσει. Και μέχρι να καταρρεύσει, θα παραμένει στην σημερινή βαρβαρότητά της: μια Ευρώπη που χαρίζει περισσότερο πλούτο στους πλούσιους και δυνατούς και περισσότερη φτώχεια, εξαθλίωση, ταπείνωση, στους φτωχούς και τους αδύναμους. Μια Ευρώπη αποκομμένη από την παραδοσιακή της πολιτική κουλτούρα, εντελώς άσχετη με την Ευρώπη των κοινών οραμάτων της αλληλεγγύης και της προόδου..

Νίκος Τσαγκρής

Δεν υπάρχουν σχόλια: