5 Δεκεμβρίου 2013

Τρέχουν πίσω από τον Τσίπρα



Καθώς το κυβερνητικό μέλλον των Σαμαρά – Βενιζέλου προδιαγράφεται ως εξαιρετικά δυσοίωνο, οι δυό εταίροι πουλάνε επικοινωνιακά φύκια για αντιμνημονιακές κορδέλες

Και, ξαφνικά, οι Σαμαράς και Βενιζέλος, βάλθηκαν να μας παραστήσουν τους γενναίους, τους τολμηρούς, τους αποφασισμένους. «Είμαστε έτοιμοι να κάνουμε την υπέρβαση, να προχωρήσουμε σε μονομερείς ενέργειες! Να νομοθετήσουμε χωρίς την έγκριση της τρόικας: εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Τσίπρας!..
Μιλάμε για την απόλυτη αυτογελοιοποίηση, αλλά περί αυτού πρόκειται: το κυβερνητικό status των Σαμαρά – Βενιζέλου, (απ’ το οποίο πηγάζει και ο πυρήνας της κυβερνητικής προπαγάνδας κατά του ΣΥΡΙΖΑ) καθοριζόμενο από τις υπογραφές τους που, φαρδιά – πλατειά, κοσμούν το μνημόνιο, σημαδεύεται από την εκχώρηση της άσκησης της νομοθετικής εξουσίας στην «τρόικα» των δανειστών. Έτσι προέκυψε μια τερατώδης θεσμική στρέβλωση, απολύτως αναγκαία για την πολιτική επιβίωση του κυβερνητικού διδύμου Σαμαρά – Βενιζέλου: οποιαδήποτε νομοθετική απόπειρα του ελληνικού κοινοβουλίου χωρίς την έγκρισή τους, που δεν είναι παρά η έγκριση της τρόικας, καταγγέλλεται ως «μονομερής ενέργεια που οδηγεί στην έξοδο της χώρας από την ζώνη του ευρώ»…
Και ξαφνικά, το κυβερνητικό δίδυμο θέλει να φαίνεται πως απειλεί να διαπράξει το «έγκλημα» για το οποίο κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ: να νομοθετήσει «μονομερώς» για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας ρισκάροντας ακόμα και… grexit!.. Γιατί άραγε;

Στον αστερισμό των ευρωεκλογών

Σύμφωνα με πληροφορίες προερχόμενες από αξιόπιστες πηγές του στενού κυβερνητικού περιβάλλοντος, ο Σαμαράς αποδέχεται και ομολογεί ως ημερομηνία λήξεως της πρωθυπουργικής του θητείας τον Μάιο του 2014. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα εθνικές εκλογές από κοινού με τις ευρωεκλογές. Σημαίνει, ωστόσο, ότι δέχεται τον κοινό πολιτικό τόπο, σύμφωνα με τον οποίο, «οι ευρωεκλογές καθορίζουν απολύτως το μέλλον της συγκυβέρνησης, των κυβερνητικών εταίρων και των κομμάτων τους». Αντίστοιχη, βεβαίως, είναι και η προσέγγιση Βενιζέλου. Που δεν είναι προσέγγιση αλλά καταναγκασμός.
Με βάση αυτό το δεδομένο, η επικοινωνιακή – και όχι μόνον – πολιτική της κυβέρνησης, των κυβερνητικών εταίρων και των κομμάτων τους πρέπει, εφεξής, να αξιολογείται ως προεκλογική, να θεωρείται ως μέρος της καμπάνιας των ευρωεκλογών. Το ίδιο άλλωστε, λίγο – πολύ, ισχύει για όλα τα κυβερνητικά κόμματα της ευρωζώνης και τους ηγέτες τους: ήδη έχουν αρχίσει να διακρίνονται τα πρώτα ίχνη ευρωεκλογικού ρετούς στα «πρόσωπα» των συστημικών, κυρίως, ευρωπαϊκών κομμάτων.
Αλλά τι κάνουν, συνήθως, ενόψει ευρωεκλογών, οι συστημικοί ευρωπαίοι ηγέτες; Αποστασιοποιούνται απ’ το… σύστημα! Δηλαδή απ’ τους ίδιους τους εαυτούς τους: κρατούν αποστάσεις από τους «γραφειοκράτες της Κομισιόν», αποφεύγουν εμφανείς εμπλοκές σε αποφάσεις για νέα αντιλαϊκά μέτρα, νέες επιδοτήσεις βιομηχάνων και τραπεζιτών, νέες αδιέξοδες δημοσιονομικές οδηγίες…

Όλοι θα ντυθούν αντισυστημικοί

Τούτες οι ευρωεκλογές (Μάιος 2014), που γίνονται στον αφρό της ευρωζωνικής κρίσης και, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, στο επίπεδο των χειμαζόμενων από τα μέτρα λιτότητας λαών των χωρών – μελών της Ε.Ε., θα προκαλέσουν αντισυστημικές θύελλες. Στο επίπεδο της πολιτικής ηγεσίας αναμένονται οβιδιακές μεταμορφώσεις: θα δούμε νεοφιλελεύθερους ηγέτες να αμφισβητούν τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό και να αναθεματίζουν άλλους νεοφιλελεύθερους ηγέτες ότι άφησαν την τύχη της ευρωζώνης στο έλεος των κερδοσκόπων. Και θα δούμε συστημικούς σοσιαλδημοκράτες να ντύνονται ευρωσκεπτικιστές, κατηγορώντας άλλους συστημικούς σοσιαλδημοκράτες ότι πρόδωσαν την πολιτική δίνοντας το προβάδισμα στις αγορές.
Στη χώρα μας, είπαμε, φουντώνουν ήδη τα αντιμνημονιακά… πάθη: καθώς οι ευρωεκλογές καθορίζουν ως εξαιρετικά δυσοίωνο το μέλλον των ευρωσυστημικών Σαμαρά – Βενιζέλου, οι δυό εταίροι, με ελαφρά πηδηματάκια πάνω στο καυτό θέμα των πλειστηριασμών, το στρίβουν αντιμνημονιακά: να φανεί ότι και ο μνημονιακός έχει… ψυχή. Ότι ο Τσίπρας δεν είναι κάτι το μοναδικό. Ότι μπορούν κι αυτοί… «μονομερείς ενέργειες». Μπορούν κι αυτοί ρήξεις… Επικοινωνιακές κολοτούμπες. Στην πραγματικότητα (που και πάλι δεν είναι η πραγματικότητα αλλά η εικονική – μιντιακή πραγματικότητα) η «μονομερής ενέργεια» θα «αποφευχθεί», (το θέμα των πλειστηριασμών θα λυθεί με… σκληρή διαπραγμάτευση) και το grexit θα… αποτύχει. Ωστόσο, πες, πες, κάτι θα μείνει. Μια αντιμνημονιακή αχλή, τα ίχνη μιας αντισυστημικής πούδρας στο πολιτικό μακιγιάζ του διδύμου των μνημονιακών κυβερνόντων: υπολείμματα χρήσιμα για μια ακόμη απόπειρα εξαπάτησης του εκλογικού σώματος…

Νίκος Τσαγκρής

Δεν υπάρχουν σχόλια: