Ευάγγελος Βενιζέλος, η σοφιστεία...

 

Μια σοφιστεία του Ευάγγελου Βενιζέλου ως αφορμή για την διερεύνηση του σχήματος «μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί» και την ανάδειξη σημείων των ευρωπαϊκών συσχετισμών

Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται. Αυτό ακριβώς κάνει, εδώ και κάμποσο καιρό, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος. Μάλιστα στην τελευταία του προσπάθεια τα ξερίζωσε εντελώς∙ μαζί με την έσχατη αυταπάτη του ότι, με μια ακόμα από τις συνήθεις παραπλανητικές σοφιστείες που συχνά – πυκνά μηχανεύεται, θα καταφέρει να διασώσει το πολιτικό του τομάρι και να ανασύρει το βυθισμένο σκάφος ΠΑΣΟΚ από τα πολιτικά βάθη: ένα κομματικό κουφάρι, έστω, για να το παίζει καπετάνιος… Η περί ης ο λόγος σοφιστεία του κ. Βενιζέλου διατυπώθηκε σε άρθρο του, στην προσωπική του ιστοσελίδα: «Η τεχνητή διαίρεση μεταξύ ‘μνημονιακών’ και ‘αντιμνημονιακών’ δυνάμεων εμποδίζει να αντιληφθούμε τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς και τη δυναμική τους…» αποφάνθηκε. Και εν κατακλείδι αναρωτήθηκε: «Για πόσο όμως ακόμη;»…

Τρεις απάτες σε μια παράγραφο

Η «διαίρεση μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών δυνάμεων είναι τεχνητή» είπε ο… ποιητής, καταφέρνοντας να χωρέσει τρεις απάτες σε μια παράγραφο: την απάτη περί ‘διαίρεσης’, την απάτη περί του χαρακτήρα της διαίρεσης (‘τεχνητή’) και την απάτη περί της ύπαρξής ‘μνημονιακών και αντιμνημονιακών’ δυνάμεων στο κοινωνικό πεδίο. Όμως, καμιά ‘διαίρεση’ δεν υπάρχει, ούτε ‘τεχνητή’, ούτε ‘φυσική’, αφού δεν υπάρχουν ‘μνημονιακοί’ Έλληνες ώστε να στηθεί το βενιζέλειο σχήμα ‘μνημονιακοί -αντιμνημονιακοί’: οι Έλληνες είναι αντιμνημονιακοί. Σε όλα τα πρόσφατα γκάλοπ το ποσοστό των Ελλήνων που τάσσονται κατά των μνημονίων κυμαίνεται από 75 – 90 %. Μέχρι εδώ, λοιπόν, η άποψη ότι «η διαίρεση σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς είναι τεχνητή» δεν είναι παρά μια τεχνητή… διαίρεση του αλχημιστή προέδρου του ΠΑΣΟΚ, μια στρέβλωση. Ένα τέχνασμα που (τώρα μάλιστα!) στοχεύει στη συσκότιση των ευρωπαϊκών συσχετισμών και της δυναμικής τους. Επιτρέποντας ταυτόχρονα στον κατασκευαστή του τεχνάσματος να ποζάρει ως μέρος των συγκεκριμένων συσχετισμών και της δυναμικής τους. Και να μπορεί να διαμαρτύρεται από πάνω ότι εμποδίζεται να τους αντιληφθεί. Επειδή τους συσκοτίζει η …τεχνητή διαίρεση ‘μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί’.

Βορράς – Νότος, η συστημική… διαίρεση

Στην πραγματικότητα ο κ. Βενιζέλος (όπως και οι κ. κ. Σαμαράς και Κουβέλης) είναι καταδικασμένος να τελευτήσει τον πολιτικό του βίο στο περιθώριο των ευρωπαϊκών (και όχι μόνο) συσχετισμών, ιδιαίτερα όσον αφορά τη δυναμική τους: στην ευρωζώνη υπάρχει η ‘διαίρεση’ (με ορολογία Βενιζέλου) ευρωπαϊκός Βορράς – ευρωπαϊκός Νότος. Και σ’ αυτή τη ‘διαίρεση’ - που δεν είναι διαίρεση, αλλά συστημική αντίθεση ζωτικής σημασίας για την επιβίωση των χωρών του Νότου, αλλά και της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης γενικότερα – ο συγκυβερνών πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (όπως και ο πρωθυπουργός της χώρας μας και ο τρίτος συγκυβερνών Κουβέλης) τάσσεται με τον ευρωπαϊκό Βορρά. Ενισχύοντας, στο επίπεδο του συσχετισμού των δυνάμεων, τις κυριαρχικές τάσεις της Γερμανίας και της συμμαχίας της (της συμμαχίας του Βορρά) επί του ευρωπαϊκού Νότου και της χώρας μας. Αυτό, αν όχι προδοσία, ονομάζεται λιποταξία…

Η ‘διαίρεση’ που ήταν λαϊκή εξέγερση

Αυτή η ‘λιποταξία’ ξεκινά από την ημέρα της υπογραφής του μνημονίου Α’, που ναι, ήταν η αιτία της ‘διαίρεσης’ μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί. ‘Διαίρεση’ που, φυσικά, υπήρξε (και υπάρχει) και ήταν μια ‘διαίρεση’ φυσική και ανατρεπτική . Τόσο φυσική και τόσο ανατρεπτική που μόνο κάποιος μικρόψυχος θα την έλεγε ‘διαίρεση’, εμείς την λέμε λαϊκή έγερση: μέσα σε ενάμισι χρόνο, γκρέμισε δύο μνημονιακές κυβερνήσεις, διέλυσε στην κυριολεξία, το μνημονιακό κόμμα ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου και αποσύνθεσε το κόμμα της Δεξιάς μετασχηματίζοντάς το σε ένα μικρομεσαίο παθητικό μόρφωμα που εξακολουθεί να ονομάζεται Νέα Δημοκρατία και σε ένα άλλο, αντιδραστικό, που ονομάζεται Χρυσή Αυγή. Και βέβαια, έχτισε, πάνω στα θεμέλια της ριζοσπαστικής αριστεράς, ένα δυνατό και αξιόπιστο αντιμνημονιακό – αντισυστημικό κυβερνητικό κόμμα που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ…

Οι πρώτοι και οι τελευταίοι μνημονιακοί…

Λοιπόν, που λέτε, προκειμένου να βοηθήσουμε τον κ. Βενιζέλο να αντιληφθεί τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς, μιας και… εμποδίζεται (λόγω της ‘τεχνητής διαίρεσης’ μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί) να τους αντιληφθεί, του αποκαλύπτουμε την ύπαρξη μιας ελληνικής δύναμης με ειδικό βάρος στους συγκεκριμένους συσχετισμούς: πρόκειται για τον ΣΥΡΙΖΑ, που με τον πρόεδρό του, τον Αλέξη Τσίπρα, βρίσκεται στην πρωτοπορία της πάλης των αντισυστημικών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων της ευρωζώνης, για την ανατροπή της γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση: την απελευθέρωση των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου από την οικονομική και πολιτισμική υποδούλωση που επιχειρεί η Γερμανική Συμμαχία του Βορρά…

Να υποδείξουμε, τέλος, στην άλλη πλευρά της διελκυστίνδας, την ταξιαρχία του Βορρά. Η οποία, υπό τις οδηγίες της καγκελαρίου Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, τραβάει το σχοινί, με τη θηλιά περασμένη στο λαιμό των Ελλήνων, των Κυπρίων, μια θηλιά που τους πνίγει, που πνίγει όλους τους λαούς του ευρωπαϊκού Νότου. Κάπου εκεί, στο τέλος της διελκυστίνδας των Βορείων, κρατούν τα μπόσικα οι Νότιοι λιποτάχτες. Κι ανάμεσά τους, πρώτοι και καλύτεροι, οι Έλληνες: Βενιζέλος, Σαμαράς, Κουβέλης. Οι τελευταίοι μνημονιακοί…

Υ. Γ: Το σχήμα «μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί» πράγματι, υπάρχει, αλλά στο επίπεδο του πολιτικού συστήματος και των διαπλεκομένων συμφερόντων, στην περιοχή των πολιτικών κομμάτων. Στο γενικότερο πολιτικό πεδίο, ακόμα και στον χώρο των ψηφοφόρων της Ν.Δ., δεν βρίσκεις εύκολα «μνημονιακούς», η πλειονότητα είναι «αντιμνημονιακοί» Ωστόσο, ο κ. Βενιζέλος – όπως και οι περισσότεροι πονηροί πολιτευτές, καθώς και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους – δεν ξεκαθαρίζουν τα επίπεδα των αναφορών τους. Χρησιμοποιούν κατά κόρον το γενικευμένο επίπεδο «χώρα» ή «Ελλάδα προκειμένου να αυξομειώνουν κατά το δοκούν το κοινωνικό αμπαλάζ της χθόνιας ρητορικής τους. «Προέχει η σωτηρία της χώρας» λένε και εννοούν την σωτηρία των τραπεζιτών και των «νταβατζήδων» και, βέβαια, της καρέκλας τους: Δεν έχει πει ποτέ, κανένας από δαύτους, «προέχει η σωτηρία των Ελλήνων», «προέχει η σωτηρία των μισθωτών», «προέχει η σωτηρία των «συνταξιούχων»…

Νίκος Τσαγκρής