18 Αυγούστου 2013

Ο Μποντλέρ στην παραλιακή λεωφόρο



Ο ναρκισσισμός μου φαίνεται αφόρητος αλλά σπάνια καταφέρνω να τον αποφύγω. Μόλις χθες πήγα μια βόλτα στην παραλιακή λεωφόρο. Νυχτερινή βόλτα, και κατέληξα σε ένα απ’ εκείνα τα νεανικά μπαρ δίπλα στο κύμα.

Μαζικά θερινά στέκια μιας νεολαίας που πλήττει θανάσιμα. Και δεν ενδιαφέρεται καθόλου να το κρύψει. Η μουσική ήταν ευθυγραμμισμένη με τη νεολαία. Και την πλήξη της.Τα αγόρια φρόντιζαν να υπονομεύουν τη φυσική ομορφιά τους. Με κάθε τρόπο. Η πνευματική ομορφιά τους ήταν αθέατη. Μπορεί και ανύπαρκτη!..

*****

Τα κορίτσια, κάποια απ’ αυτά πάντως, διατηρούσαν ορισμένα από τα κλασικά τους προτερήματα, όπως τα περιέγραψε ο Μποντλέρ: Άλλες αυστηρές και σοβαρές, άλλες ξανθιές και εύθυμες. Άλλες, επιδεικνύουν με μια αριστοκρατική ανεμελιά έναν πρώιμο κόρφο, κι άλλες δείχνουν αθώα ένα αγορίστικο στήθος. Έχουν την βεντάλια στα δόντια, το μάτι απλανές ή προσηλωμένο. Είναι θεατρικές και πανηγυρικές όπως το δράμα, η μουσική, η όπερα που κάνουν πως ακούνε…

Κάπως έτσι, μα δεν υπήρχε ίχνος ανταπόκρισης. Ακόμα και τα λιγοστά νεανικά ζευγάρια, ακίζονταν ατομικά, μοναχικά, σαν ο καθένας να φλερτάριζε τον εαυτό του, σιωπηρά. Τόσος ναρκισσισμός! Δεν με χωράει ο τόπος! Σκέφτηκα και πήρα τον… ναρκισσισμό μου κι έφυγα…

*****

Στη Γλυφάδα, σ’ εκείνο το «άνοιγμα» που μοιάζει με μια πόλη-σκηνικό. Έχετε δει πανσέληνο με σπόνσορα την vodafone; Το είδα χθες, αργά τη νύχτα, στη Γλυφάδα. Μια γιγαντοαφίσα κι από πάνω της το στρογγυλό φεγγάρι να φωτίζει κιτρινιάρικα μια πόλη πλαστική. Αμερικάνικη.

Το … Ελντοράντο της Αθήνας. Μέτρησα δεκαεφτά φαστ φουντ! Μα είναι δυνατόν; Ανάμεσά τους βρήκα το δρομάκι με τα μπριζολάδικα, το γνώριμο από παλιά. Εκεί, εντάξει, οι θαμώνες ήταν άσχετοι με τον ναρκισσισμό. Έτρωγαν τις μπριζόλες, τις πατάτες τις τηγανιτές και έπιναν την μπίρα σε στιλ ορίτζιναλ ελληνικό!

*****

Πώς έγινε και πήγε το μυαλό μου πάλι στον Μποντλέρ: Προς τι λοιπόν; Αν δεν είστε αληθινοί άνθρωποι, να είστε αληθινά ζώα. Να είστε ανεπιτήδευτοι, και θα είστε χωρίς άλλο χρήσιμοι ή ευχάριστοι σε κάποιους… Δυστυχώς, σκέφτηκα, στην εποχή μας είναι δύσκολο να συναντήσεις αληθινούς ανθρώπους ή και «αληθινά ζώα».

Σε λίγο, ωστόσο, επικράτησε και πάλι ο …. Μποντλερικός ναρκισσισμός: η καρδιά μου – έστω και στα δεξιά – θα βρει εύκολα χίλιους συν-παρίες ανάμεσα στα τρία δισεκατομμύρια όντα που βόσκουν στις τσουκνίδες του συναισθήματος!

Νίκος Τσαγκρής (χρονογράφημα από την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ)

Δεν υπάρχουν σχόλια: