Η άποψη «ηθικό είναι ό,τι είναι νόμιμο», του υπουργού Βουλγαράκη, θα μπορούσε, θαυμάσια, να εκφράσει έναν μαφιόζο, έναν Nαζί, έναν σταλινικό. Κάτι που σε καμιά περίπτωση δεν καθιστά τον συμπαθή υπουργό μαφιόζο, Nαζί ή σταλινικό, αλλά μάλλον αφελή σοφιστή, ή πονηρό πολιτευτή, ή αμόρφωτο πολίτη, ένα πρωτόβγαλτο παιδί.Ωστόσο, θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι η αρχή «ηθικό είναι ό,τι είναι νόμιμο» μπορεί και να εκφράζει την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στο σύνολό της. Δεδομένου ότι κανένα από τα σημαίνοντα στελέχη της δεν αντέδρασε στη συγκεκριμένη άποψη. Αντιθέτως, με προεξάρχοντα τον πρόεδρό της και πρωθυπουργό των Ελλήνων(!) Κώστα Καραμανλή, κάλυψαν τον υπουργό Βουλγαράκη και την περί ηθικής άποψή του.
Αυτό, το ομολογώ, με λύπησε πολύ, περισσότερο κι απ’ το ίδιο το «σκάνδαλο Βουλγαράκη» και το «σκάνδαλο Ρουσόπουλου - Μάρας Ζαχαρέα», και από τα προηγούμενα, τα πραγματικά πολιτικά και ηθικά ατοπήματα της κυβέρνησης και μελών της. Γιατί εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ατιμίες και αμαρτήματα πολιτικών αλλά με την στρέβλωση και τον ευτελισμό της πολιτικής φιλοσοφίας και της φιλοσοφίας της πολιτικής. Τη στρέβλωση της σχέσης ανάμεσα στην πολιτική και την ηθική που, αφοριστικά, περιγράφω εδώ παραφράζοντας μιαν αναφορά του Φερνάντο Πεσσόα στις σχέσεις μεταξύ τέχνης και ηθικής:
«Η σχέση ανάμεσα στην πολιτική και την ηθική είναι εξαιρετικά απλή, γιατί τόσο αυτοί που υποστηρίζουν πως τέτοια σχέση δεν υφίσταται όσο και οι αντίπαλοί τους έχουν δίκιο. Αντικειμενικά, δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στην πολιτική και την ηθική, για τον απλό λόγο ότι η πολιτική είναι πολιτική και η ηθική είναι ηθική˙ όπως δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στην αλήθεια και την ηθική. Η ηθική, ωστόσο, σχετίζεται με όλη την ανθρώπινη ζωή, αφού δεν είναι παρά η προσπάθεια να εξυψωθεί, να αποκτήσει αξία αυτή η ζωή. Και η ανθρώπινη ζωή περιέχει την πολιτική και την αλήθεια».
Και, ερχόμαστε τώρα να διδαχτούμε από τον Βουλγαράκη, και έμμεσα από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας, ότι ηθική είναι ο Νόμος! Και από πάνω να «τρώμε» κάποιες (ελάχιστες, ευτυχώς) τηλεφάτσες της συμφοράς να προκαλούν, δηλώνοντας ότι βρίσκουν… ιδιοφυή τον Βουλγαράκη και την άποψή του περί ηθικής…
Ιδιοφυής! Ο Βουλγαράκης! Ξέρετε, η ιδιοφυΐα του Όσκαρ Γουάιλντ επιβεβαιώθηκε περίτρανα όταν ένας άντρας τον έφτυσε στο πρόσωπο, τη στιγμή που αλυσοδεμένος επιβιβαζόταν στο τρένο που θα τον μετέφερε στις φυλακές. Έκτοτε πολλές ιδιοφυΐες υποφέρουν: κανείς δεν τους έχει φτύσει κατάμουτρα.
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου