Πού να την ψάξουμε λοιπόν αυτή την Ελλάδα που απομένει; Σε ποια δάκρυα, σε ποιους συμπολίτες; Και πόσους να προσμετρήσουμε σε κείνους που νιώθουνε ότι καίγονται τα σωθικά και η ψυχή τους; Πόσοι έχουμε απομείνει τέλος πάντων μέσα στο δάσος των καμένων λέξεων και των καμένων εννοιών για ν' ακούμε το χωρίς συμπόνια συνοθύλευμα των τεχνικών όρων και των υποσχέσεων και την φρικώδη απάθεια των πολιτικάντικων αλληλοκαταγγελιών, εκεί που άλλοτε υπήρχε τόπος.
Κι αυτό το άλλοτε όχι νοσταλγικά, όχι εξιδανικευμένα, γιατί η μέθοδος της νοσταλγίας είναι για άλλα πράγματα και γιατί ιδανικά δεν ήταν ποτέ τα χρόνια, ούτε και θα είναι. Χρειάζεται όμως ν' αναρωτηθούμε πόσοι έχουμε απομείνει και πόσος τόπος έχει απομείνει κάτω από τα πόδια μας για να ξέρουμε και σε τι μπορούμε να ελπίζουμε ή ακόμη, αν μπορούμε να ελπίζουμε
Nα μετρηθούμε για να δούμε πόσοι έχουμε απομείνει και σε πόσο τόπο. Δεν μιλώ ούτε για πατρίδες ούτε για τα συναφή. Η κατάσταση έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, που η πατρίδα μοιάζει με άθλια εφεύρεση των πατριδοκάπηλων και οι κυματισμένες της λέξεις νωθρός αέρας που ανεμίζει τους "αμέτρητους γραικύλους" κατά πως λέει ο άλλος ποιητής που όλο έρχεται από το Ναύπλιο, ο Νίκος Καρούζος αλλιώς οργισμένος κι όχι με την πίκρα του Τάκη Σινόπουλου που αυτός το έγραψε βέβαια ότι ολοένα έρχεται από τον Πύργο.
Να μετρηθούμε λέξη - λέξη, τραγούδι με τραγούδι, ό,τι απόμεινε απ' τα τραγούδια του κι αυτά τα πήρε η λαίλαπα, αφού κατάφεραν να κάψουν σύρριζα τη σιωπή। Α, ναι, κι όση σιωπή απόμεινε να την μετρήσουμε και να την κρύψουμε για καλύτερες μέρες, αν προλαβαίνουμε να πασχίσουμε για κάτι τέτοιο.
Να μετρηθούμε. Δεν υπάρχει μήτε καιρός μήτε χρόνος. Η φωτιά είναι εκτός ελέγχου, γιατί η ανάπτυξη καλπάζει κι έχει σχέδιο εκτός ελέγχου. Η νομιμότητα του μέλλοντος είναι βέβαια όπως και του τόπου. Όχι του δικού μας τόπου, του άλλου που τον είπανε πατρίδα και μάλιστα πατρίδα ενός περιούσιου λαού που δεν ξέρει και δεν θέλει να μάθει πώς να γλιτώσει από το μέλλον του. Αν το μέλλον του δεν είναι ήδη εδώ. Ώστε να μετρηθούμε και στο μέλλον μας. Δεν γίνεται αλλιώς. Αφού ολοένα ερχόμαστε απ'το μέλλον.
Κώστας Καναβούρης. (απόσπασμα από άρθρο του στην ΑΥΓΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου